Als brugklasser kwam ik erachter wat ‘stage lopen’ betekende. Sindsdien wist ik dat ooit mijn stage zou gaan plaatvinden in het buitenland. Als vierdejaars ALO-student (Academie Lichamelijke Opvoeding) was dit niet de voor de hand liggende keuze, maar mogelijk was het gelukkig wel. In plaats van het voor mij vertrouwde Curaçao, waar ik altijd al voor een langere tijd heen wilde, koos ik voor het grote en onbekende Vancouver met een voertaal die afweek van Nederlands. Spannend was het wel, maar niks was leuker geweest!

In verschillende blog posts wil ik mijn gezonde verslaving aan deze hoofdstad van het prachtige British Colombia met jullie delen, want afkicken is absoluut niet mijn intentie. De originele verhalen zijn niet kort en krachtig, maar wees gerust; de mensen met een ernstige vorm van leesallergie kunnen de samenvatting doornemen aan het begin van iedere post. Op deze manier hoeft niemand belangrijke do’s and don’ts te missen.

 

Fietsend door Vancouver

Scroll naar beneden voor het volledige verhaal en voor foto’s van de beschreven ervaringen, maar nu eerst even to the point:

• Pak de Skytrain vanaf het vliegveld naar Downtown voor 8 Canadese Dollars en 75 cent (omgerekend ongeveer 5 Euro) en ga voorin bij het raam zitten voor een echte rollercoaster experience.
• Huur een fiets en ontdek Vancouver van Chinatown tot Stanley Park. Vancouver is een echte fietsstad, dus typ bij Google ‘bike rental Vancouver’ in en vind verschillende goede verhuurders. Vergeet de helm niet, deze is verplicht in Canada!
• Het is handig om deze kaart met fietsroutes te downloaden. Hierop staan alle gemarkeerde fietspaden in Vancouver duidelijk aangegeven.
• Fiets door de grootste Chinatown van Canada en eet goede sushi voor ongeveer 6 euro bij Sushi Den of Odo Sushi. Ook de ramen (noedelsoep) bij The Ramen Butcher zijn aan te raden. Fiets daarna terug over de East Georgia Bridge voor een prachtig uitzicht over het Canucks stadion, BC Place, Sciense World en de wolkenkrabbers van Downtown Vancouver.
• Maak een pauze met de voetjes in het zand bij Englisch Bay. Vergeet niet een ice coffee te halen bij de Vietnamese Bistro Baoguette; dit is gegarandeerd de lekkerste ice coffee van de hele wereld.
• Fiets het rondje van 9 km langs de kustlijn van Stanley Park en sla vooral de volgende hotspots niet over:
  • Echte totempalen, helaas zonder indianen.
  • Het rustige Beaver Lake.
  • Siwash Rock. Jawel; een grote rots met 1 boom bovenop.
  • Third Beach. Aanrader: bekijk hier de zonsondergang.
  • Lost Lagoon.
• Eindig je dag met een IPA biertje en goed gezelschap in Gastown. Leuke plekken zijn o.a. The Lamplighter Public House, The Cambie Bar and Grill en Steamworks Brewing Co.
• Ontwijk East Hasting Street als je niet van zwervers houdt.

 

---

Het volledige verhaal

Daar stond ik dan, 7700 km verwijderd van ons kikkerlandje, in Vancouver; de hoofdstad van Beautiful British Columbia! De stad met ongeveer 800 personen per vierkante kilometer, honderden parken, de Canucks en omringd door prachtige natuur. Ik liep het vliegtuig uit, had alleen nog maar de boekjes gelezen en vond het nu al een geweldige stad!

Met al mijn spullen stapte ik de Canada Line Skytrain in, die mij voor 8 Canadese Dollars en 75 cent (omgerekend ongeveer 5 Euro) in 45 minuten naar Waterfront station bracht. De Skytrain is een automatische chauffeur-loze metro die alle delen van Vancouver met elkaar verbindt. Ik ging voorin zitten bij een gigantisch raam en staarde naar de rails die vliegensvlug onder de Skytrain door schoten, het leek alsof ik in een achtbaan zat.

Eenmaal aangekomen bij Waterfront station was het nemen van een taxi wel heel verleidelijk. Ik stapte in bij een Indiasche taxichauffeur. Dit was geen toeval aangezien Vancouver een onwijs multiculturele populatie heeft. De huidige Canadese bevolking bestaat voor 96% uit immigranten en hun nakomelingen, waarvan in Vancouver het grootste deel Europese Canadezen en Chinezen zijn. Daarnaast kom je ook veel Zuid- en Zuidoost Aziatische mensen, Japanners, Zuid-Amerikaanse en Koreanen tegen. Maar twee procent van de originele bevolking, die ook wel de First Nations worden genoemd, is overgebleven in de wereldstad Vancouver. Ik arriveerde bij mijn onderkomen en werd vriendelijk geholpen met het versjouwen van alle koffers door een Spaanse huisgenoot. Het multiculturele karakter van Vancouver was zelfs op kleine schaal zichtbaar; naast deze Spaanse jongen had ik ook huisgenoten uit o.a. Duitsland, India, Engeland, China, Japan, Taiwan en Brazilië.

Na de eerste dag voornamelijk oriënteren in de buurt, het vinden van de dichtstbijzijnde supermarkt (die op 20 minuten loopafstand was en Chinees bleek te zijn) en het inrichten van mijn kamer, heb ik de tweede dag een belangrijke aankoop gedaan. Ik kocht een fiets! Vancouver is een echte fietsstad. De infrastructuur is, zoals we dat van Nederland kennen, ingericht op zowel fiets als automobiel verkeer. Wel is een groot verschil met Nederland dat het in Canada verplicht is om een helm te dragen tijdens het fietsen. Ik als eigenwijze Hollander vond dit onzin en nam het risico op een boete maar. Deze heb ik gelukkig nooit gekregen.

De weken die volgden stonden in het teken van het wennen op stage, het zoeken van een bijbaantje, maar voornamelijk van het maken van leuke uitstapjes en het leren kennen van de stad Vancouver.

Op mijn kleurrijke, en waarschijnlijk achtste- hands, mountainbike en een kaart van Vancouver in mijn tas verkende ik de stad. Downtown Vancouver is opgedeeld in een aantal wijken. Vanuit de upcoming urban wijk EastVan (East Vancouver) waar ik woonde kan je op twee manieren richting Downtown fietsen. Ten eerste kan je ervoor kiezen om over de East Georgia Bridge te fietsen die bekend is uit de film Deadpool. Daarnaast biedt ze een prachtig uitzicht op het Canucks stadion, BC Place, Sciense World en de wolkenkrabbers van Downtown Vancouver. Aan te raden is om deze route ’s avonds te fietsen, wanneer alles prachtig verlicht is. Daarnaast is er een route die even snel is en je dwars door China Town leidt. De vreemde geuren van alle aparte winkeltjes, de tientallen Chinezen waartussen wij Hollanders ons reusachtig voelen en het feit dat je door een van de grootste China Towns van de wereld fietst, maken dit een bijzondere route.

Eenmaal in Downtown merkte ik al snel de gemarkeerde fietspaden op en heb ik zelf ondervonden dat het niet op prijs gesteld wordt wanneer je deze negeert. Aan de Zuidkant van Downtown Vancouver is een prachtige plek voor ontspanning, namelijk: English Bay. Dit heerlijke stadsstrand heeft voor ieder wat wils. Suppen, beach-volleyballen, zwemmen, zonnen, lunchen, vogels voeren, zandkastelen bouwen, het kan hier allemaal. Zelf pauzeerde ik hier graag op een boomstam, die hier verspreid over het strand liggen. Met een Ice Coffee van de kleine en schattige Vietnamese Bistro Baoguette in de hand, een prachtig uitzicht en genoeg mensen om naar te kijken was ik even extra tevreden.

Na deze heerlijke pauze fietste ik door in Noordwestelijke richting, waar ik terecht kwam in een stadspark dat net zo groot is als Downtown Vancouver zelf. Stanley Park bestaat uit bomen, rotsen, vijvers en heel veel kustlijn waar je langs kan fietsen of lopen. Wil je volop van Stanley Park genieten, dan is het aan te raden om een dagdeel vrij te maken, aangezien het rondje langs de kust een wandeling is van maar liefst 9 km. Voor de luie mensen onder ons; geef jezelf een trap onder de kont, want deze ervaring mag je niet missen! Ik maakte het rondje tegen de klok in en kwam helemaal aan het begin al een echt stukje historie tegen; heuse totempalen. Een gratis bezienswaardigheid die absoluut leuk is om even mee te pakken. Ongeveer twee kilometers verderop zag ik aan mijn linkerhand een tunneltje waar een fietsenrekje voor stond. Uit nieuwsgierigheid besloot ik mijn fiets hier te parkeren en de trail te volgen die bij dit tunneltje startte (deze trail heb ik overigens niet kunnen terugvinden op Google Maps). Het pad leidde naar Beaver Lake, een prachtig meer dat ook wel ‘a jewel in the centre of the park’ wordt genoemd. Door het natte landschap is hier veel vegetatie en wildlife te vinden, wat het een mooie en rustige omgeving maakt en een perfecte plek is voor filmopnames van o.a. Fifty Shades of Grey.

Hup, terug op de fiets en verder. Lekker cruisend langs de waterkant op mijn paarse trots, passeerde ik de Lions Gate Bridge. Deze brug uit 1939 is vergelijkbaar in ontwerp met de Golden Gate Bridge in San Francisco. De bouw van de brug is destijds gefinancierd door de Guinness familie die hier baat bij hadden, omdat zij beschikten over vastgoed in North Vancouver. Dagelijks heb ik deze brug op mijn fiets getrotseerd om bij mijn stage in North Vancouver te komen. Ik was al gauw genezen van het idee dat het niet zo vermoeiend zou zijn en ben de tweede keer maar in sportkleding naar mijn stage gefietst. Twee maandjes later veranderde Vancouver in Raincouver en besloot ik met de bus en de ferry naar stage te reizen. Verder fietsend in Stanley Park, onder de Lions Gate Bridge door, zag ik een zeehondje op een rots liggen vlak bij de waterkant. Als nieuwe tijdelijke inwoner van Vancouver keek ik als enige mijn ogen uit, waarna ik ook nog eens verbaasd opkeek van het feit dat iedereen gewoon doorliep. Het was net alsof mensen dit prachtige beest aanzagen voor een doodnormale duif die zat te genieten in het zonnetje. Drie kilometer verderop fietste ik langs een hoge rots in het water waar 1 boom op stond, deze wordt ook wel Siwash Rock genoemd. Op de foto waarmee deze blogpost wordt weergegeven is deze Rock te zien. Hierna kwam ik langs Third Beach, waar je de zon in de zee ziet zakken, en langs Lost Lagoon, waar vanuit je prachtig zicht hebt op de skyline van Downtown Vancouver.

Het daglicht was verdwenen wat betekende dat het tijd was om naar huis te fietsen. Eenmaal thuis at ik samen met huisgenoten een heerlijk vers klaargemaakte Chinese maaltijd, wat je doet twijfelen aan de echtheid van de afhaalchinees in Nederland. Na het eten werd er geïnventariseerd of iedereen negentien jaar of ouder was, waarna we besloten om de avond af te sluiten bij The Lamplighter Public House, een kroeg in het historische stadsdeel Gastown. Dit stadsdeel staat bekend om de Steam Clock uit 1977 en haar bruisende nachtleven. Deze avond werden het, zoals vaker, meer dan twee IPA biertjes, waarna het altijd een fijn idee was dat ik in het gezelschap van mijn mannelijke huisgenoten terugliep naar huis.

Op de terugweg kwamen we namelijk langs West Hastings Street, die door de jaren heen in een zwerverskamp is veranderd. Het is hier dan ook een uitzondering als je geen injectienaald op straat vindt en zelfs de koffie winkels in deze wijk hebben disposal boxen speciaal voor injectienaalden op de toiletten hangen. Dat ik dagelijks langs deze straat moest lopen heb ik tijdens mijn verblijf in Vancouver maar nooit aan mijn ouders en oma verteld.