Donne Mundo is de Donnemundoiaanse benaming voor ‘wereldvrouwen’. Deze prachtige taal is een mengelmoes van Italiaans en Spaans en is de wereld in geholpen door een zestal vrouwen, waar ik met trots deel van uitmaak. Met drie blondjes, twee brownies en een cherry on top maken we ieder jaar gedurende één weekend een volkomen onschuldige plek op deze wereld onveilig. Dit jaar zorgden de blondjes voor alle voorbereidingen en ze vervulden deze taak naar verwachting, door onbewust tips te geven over de geheime bestemming. Op de dag van vertrek kregen we de volgende hint: ‘vorm met vijf letters uit het woord parmaham de naam van de bestemming’. Parma leek te voor-de-hand-liggend en dus besloten we Praha te zeggen, en jawel; we were right!
“Hé schat, hoe was je weekend?”. Dit is dé vraag waar nooit een goed antwoord op te geven is. Ten eerste moet er vaak even goed nagedacht worden over wat er in vredesnaam allemaal is ondernomen. Ten tweede zijn er veel ‘daar-had-je-bij-moeten-zijn’ momenten geweest, die dus vooral niet aan derden verteld moeten worden. Het antwoord “we hebben een topweekend gehad”, is daarom vaak een makkelijk en veilig begin; alle losse flarden volgen in de weken daarop wel. Inmiddels is het weekend alweer een aantal dagen geleden en is er een aardig verhaal te vertellen.
Up and up and up we go, Transavia bracht ons veilig naar het prachtige Praag in een kleine anderhalf uur. Op de airport hebben we heel netjes voor de eerste en laatste keer metrotickets hebben gekocht, zodat we naar ons appartement konden komen. Ons kasteeltje van ongeveer 50 vierkante meter lag direct aan het water waar zowel overdag als ‘s nachts genoeg te beleven was. Met zitzakken op boten en mobiele bierwagens is deze rivierkade getransformeerd tot optimale chill-plek, waar ook wij de eerste avond met plezier gebruik van hebben gemaakt. De tweede avond hebben we een kijkje genomen in club Karlovy lázněde; de grootste club van Europa met maar liefst vijf verdiepingen en een overschot aan testosteron. Na gevoelsmatig drie uren in deze club ons te hebben vermaakt liepen we de zon tegemoet en hoorden we ons bed roepen on our way out. Conclusie: het was een topavond. Het schoonheidsslaapje wat volgde was meer een powernap, waarna we besloten tussen het feesten door ook wat cultuur te snuiven. De Kruittoren beklimmen en tien keer over het oude stadsplein lopen was zeker de moeite waard; de hoeveelheid oude pracht is overweldigend in deze stad!
Voor de derde avond was het idee om een eigen ontworpen ongeorganiseerde kroegentocht te doen… dat hebben we geweten. Na in drie kroegen een U-turn te hebben gemaakt, vonden we goed gezelschap in een Irish Pub. Opnieuw hebben we de zon zien opkomen en opnieuw voelde ons schoonheidsslaapje meer aan als een powernap, maar wat was dit een legendarisch avond! De volgende dag waren we natuurlijk weer fris en fruitig en speelden we het spelletje ‘ontwijk de toerist’ op de Karelsbrug. Op deze prachtige brug is het een hele uitdaging om jezelf op de foto te krijgen zonder je medemens.
Met de tram lieten we ons weer naar het oude stadsdeel vervoeren. Hier werd door de fanatiekelingen nog geshopt en door de levensgenieters nog een laatste biertje genuttigd, op dat ene terras dat we nog niet kenden. De sippe gezichtsuitdrukkingen kwamen langzaam tevoorschijn; het einde van dit perfecte weekend was in zicht. Spullen pakken, illegaal de metro in en lekker zeuren over het feit dat het normale leven weer begint. Gelukkig onderbrak een van de brownies deze snel toenemende depressieve toestand. Ze bleek goede vriendinnen te zijn met de piloot die ons terug vloog naar Eindhoven, waardoor vier van de zes wereldvrouwen met eigen ogen het opstijgen en de landing hebben kunnen meemaken in de cockpit. De twee pechvogels hebben kunnen genieten van de geweldige foto’s en filmpjes, maar ze laten het hier niet bij zitten; het volgende weekendje weg vliegen we gewoon weer met Transavia!
Prachtige gebouwen, op ieder hoek een belevenis, veel uitgaansgelegenheden, zon, goedkoop bier en onwijs goed en maf gezelschap; wat wil een mens nog meer? Een wijze en blonde wereldvrouw zei ooit: “op dit soort momenten ben ik de beste versie van mezelf”. Hier sluit ik me volledig bij aan!
Geschreven en beleeft door een trotse Donnemundoiaan!
IK.NICK. 